Maarten Krabbé ontwikkelde zich tot een belangrijk didacticus, een vernieuwer van het tekenonderwijs voor kinderen. Hij stelde dat men moet uitgaan van de eigen poëzie van het kind. Door middel van de verkenning van technieken als een avontuur en zijn eigen poëtische verhaaltjes schiep hij een grote, fantasievolle ruimte voor de kinderen van waaruit zij konden creëren.
Voorbeeld: “Er zijn bomen die dromen van het maken van verre reizen. Ze houden zich daarom kaarsrecht, in de hoop uitgekozen te worden om mast te worden op een schip. Andere bomen daarentegen zijn geheel tevreden op het kleine stukje grond waar zij staan. Zij keren en wenden zich in alle richtingen om zo veel mogelijk te kunnen zien wat zich op hun plekje afspeelt. Ze zijn dus helemaal krom. Weer andere bomen schijnen hoera te roepen. Zij strekken hun ‘armen’ omhoog naar de zon, de wolken en de hemel …”.
